woensdag 26 december 2012

Interview ...

Enige tijd geleden ben ik benaderd door een Belgische journalist van de internetside MediPedia met het verzoek voor een interview. En ja hoor, een paar dagen terug werd mijn verhaal gepubliceerd op hun MediBlog - klik hier voor de site -. Compleet met een fraaie foto gemaakt door mijn dochter een mooi kort, maar helder verslag. Ondanks de aanleiding ben ik er wel een beetje trots op. Voor iedereen alvast een heel mooi 2013 gewenst. Groeten,Cees

zondag 23 december 2012

Geduld raakt een beetje op ...

Na ruim drie maanden na de laatste bestraling ben ik nog amper wat opgeschoten. Nog steeds geen smaak, problemen met m'n speekselklier en rechter oog. Zo met het kerstdiner in het vooruitzicht wordt het dus maar niks. Als je geen smaak hebt en bovendien de zaak niet goed kan wegkauwen, heb je ook geen zin in eten. Maar goed, het is niet het ergste en bijkomend voordeel is mijn gewicht, of beter gezegd: mijn steeds meer terugkerende six-pack. Met bijgevoegde wenskaart wil ik jullie toch graag heel fijne kerstdagen toewensen en alle goeds voor 2013. Groeten, Cees

maandag 26 november 2012

Voorlopig goed nieuws ...

Zojuist werd ik gebeld door mijn behandelend arts in het Verbeeten Instituut met het goede nieuws dat bijna het gehele plasmacytoom in mijn gelaat weg is. Er zitten nog wat resten, maar die hebben gewoon wat langere tijd nodig om te worden afgevoerd. We kunnen dus met een gerust hart de feestdagen in. Nu nog mijn smaak terug krijgen, dan kan ik weer genieten van die heerlijke gevulde speculaas en de boterletters. Vanavond zullen we er eerst een (paar) op drinken. Groeten, Cees

vrijdag 23 november 2012

Geduld ... geduld ... geduld ...

Afgelopen woensdag de CT-scan gehad en dat ging redelijk goed. Vooraf hadden we al aangegeven dat ik een ZMP'er ben (Zeer Moeilijk Prikbaar) en daar hielden ze serieus rekening mee. Na een poging die mislukte werd meteen de arts erbij gehaald. Die had twee pogingen nodig en 20 minuten om de infuusnaald in te brengen, maar toen zat hij er goed in. De rest was een peuleschil. Vandaag de hele dag zitten wachten op de uitslag. Zelf gebeld, Elien gebeld, een paar uur later weer maar eens gebeld, maar geen uitslag. Uiteindelijk werd ik om half 6 gebeld door mijn behandelend arts dat de CD-rom waar mijn scan op stond door hem niet leesbaar was. Hij kan dat pas maandagmorgen laten oplossen. Met andere woorden: ik mag nog tot maandag wachten. Desalnietemin: prettig weekend, groeten, Cees

zondag 18 november 2012

Spannende week tegemoet ...

Komende week wordt het spannend. Woensdag de CT-scan met contrast-vloeistof. Ben benieuwd hoe dat gaat. Ik heb nog nauwelijks vaten die probleemloos zijn te prikken en daarbij heb ik al eens eerder vreemd gereageerd op spul wat ze in mij moesten spuiten. Ik heb het er niet zo op. Mocht alles lukken dan is het maar afwachten of ik vrijdag de uitslag krijg. De informatie hierover is nou niet echt duidelijk. De een zegt dit, de ander dat. En dat in onzekerheid afwachten maakt mij nerveus. In ieder geval zijn jullie de eersten die het zullen weten. Goeten, Cees

dinsdag 6 november 2012

Even een update ...

Vorige week leek mijn rechterwang weer wat op te zwellen en daar ging ik me toch wel een beetje zorgen over maken. Gisteren dus maar gebeld met het Verbeeten instituut en we konden 's-middags al terecht. Jammer dat we 5 kwartier moesten wachten op mijn behandelend arts (van dat wachten krijg ik de zenuwen), maar ik was blij dat hij mij kon ontvangen. Na een grondig - hij is nogal hardhandig - onderzoek zag hij geen reden tot paniek. Waarschijnlijk een gevolg van een speekselklier die het vocht niet goed kwijt kan. We hebben in ieder geval wel een CT-scan afgesproken voor morgen over 2 weken. Als hij mij belt daarna is het goed nieuws en als ik moet komen ... nou daar denk ik maar niet aan. Nu mijn smaak weer steeds een beetje meer terugkomt, schenk ik mijzelf maar eens een mooi glas single malt in. Slainte en groeten, Cees

dinsdag 16 oktober 2012

Tijd voor een nieuw jasje ...

Ik vond het weer eens tijd voor een nieuw jasje voor mijn blog. Ik dacht dat dit wel een fris design was om de winter in te gaan. En als goede voorbereiding op die winter heb ik mijn single malt whiskyvoorraad eens flink aangevuld, net voor de BTW verhoging (dat heb ik natuurlijk voor het thuisfront gebruikt als excuus). Heerlijk om daar zo 's-avonds in mijn "hok" (kantoor vind ik zo'n deftig woord) naar te kijken. Met de gezondheid gaat het weer steeds een beetje beter. Al duurt de nawerking van de bestraling mij wel veel te lang. Na bijna anderhalve maand nog steeds veel last. Kan nog niet alles eten, geen smaak, baard en snor worden nog steeds dunner. Haar wilt nog niet groeien, kortom er zit nog niet veel schot in. Komende week maar eens bellen voor een afspraak om een CT-scan te laten maken ter controle. Groeten, Cees

woensdag 3 oktober 2012

Niet te geloven ...

Vanochtend op mijn 57e verjaardag werd er gebeld. Denise van de vereniging hartsdromen.nl stond in de stromende regen op het raam te bonzen met een rode ferraripet in haar hand. En ja hoor, voor de deur stond een Ferrari F355 op mij te wachten. Wat een verrassing. Dit deed mijn droomwens wel heel erg goed uitkomen. Een prachtige rit gemaakt rond Drimmelen en de polders Jammer van het slechte weer en zonde van de auto (kon meteen flink gewassen worden), maar het was super gaaf. Ook Elien wist hier niets van en zat bij de kapper. Net nadat we weer voor de deur stonden kwam zij aangelopen. Wat een geweldige stunt. Een mooier begin van mijn verjaardag kon ik me niet wensen. Vanavond lekker eten met de kinderen en morgen maar weer bijkomen. Overigens stond er een mooi artikel in BnDeStem gisteren met dezelfde foto als op mijn blog. Groeten, Cees

maandag 1 oktober 2012

Wat een monster ...

Het was geweldig. Onder grote belangstelling van familie uit Zeeland, vrienden, buurtbewoners, winkeliers, de voorzitster van hartsdromen.nl en een redactrice van dagblad BNDeStem werd ik opgehaald in een kanariegele Lamborghini, 5 liter V10 met ruim 500 pk onder de kap. Wat een monster. In 4 seconden van 0 tot 100 km, dat voel je letterlijk in je onderbuik. Omdat 'mijn' chauffeur niet goed de weg wist in de omgeving van Oosterhout, maar ik wel (na ruim 10 jaar motorrijden) navigeerde ik hem via de A16 naar Lage Zwaluwe. Vervolgens binnendoor naar Drimmelen over mooie bochtige polderweggetjes zonder flitspalen. Wat was dat genieten. Na ruim 3 kwartier weer op huis aan waar het hele ontvangstcommité weer klaar stond. Met taart en champagne hebben deze zeer geslaagde middag met elkaar afgesloten. Het was voor mij inderdaad een droom die uitgekomen is en waarvan ik nog lang zal nagenieten. Alle mensen die zich hiervoor hebben ingespannen: geweldig bedankt! De foto is niet wat het lijkt, maar wel stoer. Erin komen lukte vrij aardig, maar ik was blij met een paar potige vrienden die mij er weer uit sjorden. Ben benieuwd welke foto er morgenochtend in de krant staat. Eerst maar weer verder dromen ... groeten, Cees

zondag 30 september 2012

Lamborghini ...

Mijn zwager heeft via de vereniging Hartsdromen.nl kunnen regelen dat ik morgenmiddag word opgehaald voor een ritje in een Lamborghini Gallardo. Dat wordt dus lachen ... of ik er vanuit m'n rolstoel in kan komen en vooral ... er weer uit. Aanvankelijk werd geprobeerd een Ferrari voor de deur te krijgen, maar in deze tijd van recessie neemt het aantal Ferrari-bezitters drastisch af. Nou vind ik persoonlijk een Lamborghini een uitstekend alternatief. Trouwens, ik heb zelf al 5 Ferrari's in mijn bezit ... (schaal 1:18). Heel spannend en leuk allemaal. Voor wat betreft de gezondheid gaat het elke dag een beetje beter, behalve de smaak. Ook krijg ik steeds meer last van mijn rechter oog, dat was voorspeld (staar op termijn), maar dat het zo snel zou gaan had ik niet verwacht. Komende week maar even de deskundigen hierover raadplegen. Groeten, Cees

donderdag 27 september 2012

Eerder dan verwacht ...

Vandaag voor het eerst sinds juni weer naar school geweest en dat was eerder dan verwacht. Afgelopen dagen ging het opeens een stuk beter met mijn energievoorziening. Het gaf me weer een goed gevoel even onder de collega's te zijn en ik werd ook hartelijk ontvangen. En dat ondanks de drukte, want volgende week is het heel de week feest vanwege het 200-jarig bestaan van Avans hogeschool. Jammer dat ik er niet bij kan zijn (mijn energieprobleem) want er komen interessante gasten zoals koningin Beatrix, Andre Kuipers en judoka Edith Bosch. Ook werd ik nog even gebeld door mijn (nieuwe) baas dat ze heel blij was dat ik weer terug was. Al met al een goed gevoel. De bijwerkingen van de bestralingen worden steeds minder, alleen is er nog een heel vervelend probleem: mijn smaak. De smaak is nog compleet zoek. Alles smaakt naar zeepsop en de heerlijke smaken uit mijn geheugen zijn nu opeens heel vies geworden. Technisch gezien is het wel te verklaren volgens de radioloog, maar het is heel vervelend. Ik zal wat meer geduld moeten oefenen. Wat er in ieder geval wel ingaat met smaak is mijn single malt ... proost, groeten, Cees

woensdag 19 september 2012

Niet voor niets geweest ...

Vanochtend voor onderzoek naar het EMC geweest; alle bloedwaarden waren keurig in orde. IgA van 2, botbiopt toonde niets aan en de rest ook weer helemaal normaal. Het is dat ik niks om champagne geef, maar anders hadden we alle reden gehad om een fles open te trekken. Ik denk dat ik er vanavond maar eens een mooi glas single malt op ga nemen. Wat een opluchting. Blijkbaar heeft het plasmacytoom zich dus uitsluitend in mijn gelaat gemanifesteerd en is vooralsnog volledig weggestraald. Over een maand nog een CT-scan laten maken en dan weten we het zeker. De blaren in mijn mond zijn bijna weg, dus eet ik sinds een dag of twee weer een beetje vast voedsel (puree met geplette doperwten etc.). Nog even geduld en we zitten weer aan de biefstuk met frites. Aan mijn gezicht kun je nu wel zien dat ik intensief ben bestraald. Pigmentvlekken, haaruitval en mijn snor is bijna niet meer te zien. Bijkomend voordeel is dat ik mij nauwelijks nog hoef te scheren. Voorlopig nog even herstellen en daarna doen we gewoon of er niets gebeurd is. Groeten, Cees

dinsdag 4 september 2012

De laatste ...

Eindelijk ben ik vandaag weer een beetje in staat mijn blog bij te werken. Morgen krijg ik mijn laatste bestraling en dan is het tijd voor een feestje. Ik dacht dat ik na ruim 8 jaar zo'n beetje wel alles had doorstaan, maar daar heb ik mij schromelijk in vergist. Die bestralingen op zich voel je niet, maar des te meer de bijwerkingen. De afgelopen weken waren zeer heftig. Vorige week nog 2 maal de huisartsenpost moeten bellen; compleet geflipt op de morfine en geen ander middel wat mij min of meer van de pijn af kon helpen. Ik had het helemaal gehad. Gelukkig kreeg ik na de mail van Elien zoveel fijne reacties dat dat mij er mede doorheen heeft geholpen. Voor al die mailtjes, telefoontjes, kaarten, bloemen etc. ontzettend veel dank! Komende 2 weken heb ik rust en zullen de bijwerkingen verder moeten afnemen. Woensdag 19 september a.s. mag ik weer voor onderzoeken naar het EMC en dan zal blijken dat het allemaal niet voor niks is geweest. Groeten, Cees

vrijdag 24 augustus 2012

Terug naar de paracetamol ...

Afgelopen nacht had ik zoveel last van de bijwerkingen dat ik weer de maximale dosis paracetamol moest slikken. Vanmiddag tijdens het gesprek met de radioloog bleek dat het er allemaal bij hoort. Toen ik aangaf dat ik onder deze omstandigheden wilde stoppen kreeg ik als antwoord dat hij mij thuis zou komen halen. Ik moet dus die 20 bestralingen zien te halen. Een combinatie van Tramadol, paracetamol en whisky puur moet me er maar doorheen helpen. Omdat ik mijn mond nauwelijks kan open doen vanwege de pijn, is het in ieder geval heel goed voor de lijn. Krijg van alle vrouwen complimenten ... nog even en ik heb weer een 6-pack. Groeten, Cees

woensdag 22 augustus 2012

Halverwege ...

Vandaag nummer 10 van de 20 bestralingen gehad. We zijn nu dus halverwege en ik hoop maar dat de bijwerkingen niet meer worden, want ik begin er toch wel behoorlijk last van te krijgen. Pijn, droge mond, smaak- en reukverschillen etc. Ook ben ik vreselijk moe en dat is niets voor mij. Ik weet niet of het een reactie is van de heftige afgelopen paar weken of een gevolg van de bestralingen of een combinatie van beide. Het klopt in ieder geval met de informatie die we hebben gehad, over wat we kunnen verwachten. Op Avans zijn ze inmiddels ook teruggekeerd van vakantie wat meteen resulteerde afgelopen maandag in een prachtige bos bloemen. Een aantal collega's wist nog van niks en het nieuws dat de Kahler bij mij weer terug was sloeg in als een bom. Gelukkig lijkt het er op dit moment op dat ze alle woekerende plasmacellen kunnen wegstralen. Dat geeft de burger weer moed. Groeten, Cees

vrijdag 17 augustus 2012

Sterk zijn ...


Mijn eerste 7 van de 20 bestralingen zitten erop. Het gesprek met de diëtiste afgelopen woensdag en het gesprek met de radioloog vandaag verliep goed. Met name de radioloog was zeer tevreden en zag geen reden iets aan de behandeling te veranderen. Ik heb relatief weinig last van de bijwerkingen. Zo gaan we de komende week weer vrolijk verder. Nu de rollorcoaster enigszins tot stilstand is gekomen, beginnen de gedachten en emoties opeens een rol te spelen. Ruim 3 weken heb je daar geen tijd en gelegenheid voor omdat alles zich in een sneltreinvaart aaneen rijgt. Van onderzoeken naar gesprekken met artsen, uitslagen, behandelplan, afspraken in Rotterdam, Tilburg en Breda. Zo’n beetje 18 keer in een ziekenhuis geweest, met alle ellende van dien. Onzekerheid, ondraaglijke spanning, ongeloof, pessimisme en optimisme. Met andere woorden: helemaal door elkaar geschud. En dan moet ik denken aan het weblog van mijn Kahler-buddy Monica die afgelopen keer schreef: wat kan een mens nog meer hebben? Ook zij komt samen met haar man tot de conclusie dat een mens heeeeeeeeel veeeeeeeeeel kan hebben. Neemt niet weg dat het allemaal heel pittig is, ook voor mijn gezin. Vanmiddag lag ik onder het bestralingsapparaat (en dan moet je je ongeveer een filmset van Star Wars voorstellen, zie foto) en bedacht ik me dat ik mij een gelukkig mens mag prijzen dat ik op zo’n manier behandeld kan worden want dat er heel veel mensen zijn in de wereld die dat niet kunnen. Even later heb ik dan weer van die gedachtes van: nou heeft die Kahler en de behandelingen al mijn hele lijf verwoest. Het enige wat nog goed functioneerde was mijn hoofd. Waarom komt die Kahler dan uitgerekend in mijn hoofd terug? Dit zijn van die voorbeelden van het gehinkel in mijn hersenen, maar ik moet sterk zijn. Weten jullie dat ook weer eens. Groeten, Cees

zaterdag 11 augustus 2012

Is er leven na paracetamol ...

Jaaaaaa, er is dus leven na paracetamol. Ik dacht het gisterenmorgen al toen ik wakker werd na een overigens slechte nachtrust, maar vandaag werd het definitief bevestigd. Na 2 bestralingen hoefde ik niet meteen bij het wakker worden naar mijn beker met opgeloste paracetamollen te grijpen die ik op voorhand altijd strategisch heb opgesteld op mijn nachtkastje. Ook gedurende de dag geen pijnstillers hoeven slikken. En het mooiste kwam 's-avonds tijdens een mossel-avondje met vrienden; ik kon weer gewoon eten. Weliswaar nog geen harde en taaie dingen, maar de mossels gleden een voor een zonder erbij na te denken of pijn te voelen naar binnen. Wat een openbaring na 10 weken pijn lijden en pillen slikken. Ongelooflijk wat 2 bestralingen voor effect hebben. Lang leve de gamma ... dat zeg ik: gammastralen. Komende week elke dag een bestraling in Breda met woensdag een gesprek met een dieetiste en vrijdag met een radioloog. Groeten, Cees

donderdag 9 augustus 2012

Uitslagen bekend en eerste bestraling achter de rug ...

Vanochtend hebben we de uitslagen gekregen in het EMC van het bloedonderzoek, de beenmergpunctie en de CT-scan van vorige week dinsdag. Godzijdank geen erg verontrustende resultaten. Met andere woorden: ik kan vooralsnog volstaan met de 20 bestralingen en hoef dus niet aan de chemo. Het rollercoastergevoel is hiermee nog niet over, maar het geeft wel weer hoop. Na een tussenstop thuis mocht ik mij vanmiddag melden in het Dr. Verbeeten instituut in Tilburg voor mijn eerste bestraling. Op zich niet pijnlijk, maar toch wel spannend. Vanaf morgen krijg ik elke werkdag een bestraling in Breda. Ik moet wel steeds meer paracetamollen gaan slikken vanwege de pijn in mijn gezicht en heb met mijn laatste beetje energie deze blog bijgewerkt. Maar dat is niet gek als je ziet hoeveel energie ik de afgelopen weken moest geven aan ziekenhuisbezoeken (12 keer), stress, spanning en onderzoeken. Op naar de volgende 19 bestralingen. Groeten, Cees

donderdag 2 augustus 2012

Vooral niet afwachten ...


Gisteren maar eens gebeld met het Verbeeten Instituut in Tilburg. Daar bleek dat ze de gegevens uit het EMC nog niet hadden. Gebeld met het EMC; de CD-rom was weliswaar gereed, maar moest nog via de postkamer worden verstuurd en dat duurde toch zeker wel een paar dagen. Anno 2012 digitale informatie versturen via de reguliere post, kan dat niet anders. Nee dus; het alternatief was de CD zelf op te halen. Nu woont en werkt onze dochter toevallig in Rotterdam, dus samen met haar vriend werd het e.e.a. geregeld. Ondertussen hadden we alwel een afspraak staan voor vandaag in het Verbeeten. Gewapend met de CD onder de arm kwamen wij daar vanmiddag aan. Ontvangst, dokter, medewerkers ... chapeau! Ik ben in geen tijden zo goed onderzocht, aangehoord, aandacht gekregen en vragen kunnen stellen. De arts vond de situatie zorgelijk en stelde meteen voor een volle portie bestraling. Dat betekent 20 bestralingen van vol vermogen, mits er volgende week donderdag geen andere gekke dingen uit de afgelopen onderzoeken komen. Een uur later werd er een masker gemaakt (zie foto) en weer een half uur later lag ik met masker en al onder de CT-scan. Daar weten ze wel van doorwerken. Als de arts het behandelplan heeft uitgewerkt kunnen we begin volgende week wellicht gaan bestralen. Hoe eerder, hoe beter wat mij betreft. Morgen ga ik lekker een dagje bijkomen (lees: niets doen) van alle avonturen van afgelopen week. Groeten, Cees

dinsdag 31 juli 2012

Alles op schema ... plannen gewijzigd

Vandaag heb ik de beenmergpunctie + botbiopt overleefd. Dat gaat tegenwoordig een stuk beter dan 4 jaar geleden. Geen dokters die dat als hobby doen, maar een gespecialiseerd verpleegkundige die met ervaren hand het e.e.a. uitvoerd. Om de medische wetenschap te dienen heb ik een dubbel portie beenmerg ter beschikking gesteld en als de kers op de taart mocht ik ook nog een stukje bot afstaan. Nieuw dit keer was ook het inleveren van wat stukjes vingernagel en een potje met tuf. In de loop van de middag een CT-scan gemaakt van mijn hele lijf en nu ruim een week wachten op de uitslagen. Gisteren een bezoek gebracht aan de radioloog en zij heeft direct contact opgenomen met het Verbeeten Instituut in Tilburg omdat zij vond dat dat voor ons veel minder belastend zou zijn dan straks elke dag naar Rotterdam te rijden. Fijn dat er mensen zijn die met je mee denken. Inmidels is dat geregeld en wacht ik op een oproep om een masker en een CT-scan te laten maken in Tilburg. Vervolgens kan ik dan bestraald worden in Breda. Kijk, dat scheelt weer kilometers. Volgende week donderdag zijn de uitslagen bekend, dus dat wordt spannend. Voor nu zijn jullie weer op de hoogte. En als je dan naar bijgaande foto kijkt wordt je weer helemaal vrolijk. Onze kleindochter lopend in haar badjas op haar slippertjes op de camping; heerlijk toch? Groeten, Cees

donderdag 26 juli 2012

Hoe nu verder ...

Na een goed gesprek en de afspraken voor de verdere behandeling op zak, keerden we vanochtend huiswaarts vanuit het EMC. Aan de hand van de CT-scan uit het Amphia ziekenhuis kan al een traject worden besproken met de radioloog. Mijn gezicht waar de zwelling (plasmacytoom) zit zal worden behandeld d.m.v. bestraling. Maandag a.s. maken ze een CT-scan van mijn hoofd, seciaal voor de radioloog. Dinsdag wordt er in de ochtend een beenmergpunctie uitgevoerd en 's-middags mag ik mij melden op de Daniel den Hoed kliniek voor een uitgebreide CT-scan van mijn hele lijf. In de loop van de week hoop ik te kunnen beginnen met bestralen. Tot zover de technische kant. Ik kan eigenlijk nog weinig zeggen over mijn "gemoedstoestand". Maar als je voor de derde keer geconfronteerd wordt met Kahler met de ervaringen van twee eerdere behandelingen in je achterhoofd, geeft dat een niet nader te omschrijven gevoel. Het lijkt wel of ik ben omvergereden door een vrachtwagen. Daar zal ik (weer) mee om moeten leren gaan. We gaan het gevecht aan. Groeten, Cees

woensdag 25 juli 2012

Heel slecht nieuws ...

Ik kan het nog niet bevatten, maar vanochtend hebben we de uitslag van de biopten en de CT-scan gehad: het is (weer) Kahler. Na ruim 4 jaar is de Kahler weer terug en wel in mijn gezicht, dat vind ik nog het ergste. Inmiddels hebben we alle gegevens op CD en hebben na moeizame telefoongesprekken met het EMC een afspraak voor morgenochtend. Jullie begrijpen natuurlijk wel dat ik zo snel mogelijk wil gaan behandelen, want dit gedoe in mijn kaak is al 10 weken aan de gang. En bij dit soort grappen moet er gewoon zo snel mogelijk worden ingegrepen. Hetgeen waar ik het meeste tegenop zie is me weer (nu voor de derde keer) mentaal opkrikken om een behandelingstraject in te gaan, maar helaas, het is niet anders. Wordt vervolgd ... groeten, Cees

zondag 15 juli 2012

Nie praten nie ... nie eten nie ...

Het gaat echt lekker de laatste dagen … maar niet heus. Met een incisie in mijn wang en een in mijn kaak is het afzien. Elke beweging doet pijn dus kan ik me maar beter rustig houden. En het ergste van alles is dat ik er waarschijnlijk niks mee ben opgeschoten. Wat de kaakchirurg had gedacht aan te treffen bleek er niet te zitten. Maar wat het nu wel is weet hij niet. Er zijn drie stukjes weefsel op kweek gezet en volgende week maandag krijg ik een CT-scan. Vervolgens hoopt hij mij de uitslagen te vertellen op volgende week woensdag. Afwachten maar en hopen dat de zaak snel heelt, de zwellingen afnemen en ik weer een beetje normaal kan eten. Groeten, Cees

woensdag 11 juli 2012

Dan denk je dat je ervan af bent ...

Die drain heeft dus niets geholpen. Sterker nog: inmiddels heb ik naast de onsteking in mijn kaak nu ook een abces in m'n wang. Vanmiddag mag ik voor de tweede keer onder het mes. Hier word ik niet vrolijk van. En tot overmaat van ramp is afgelopen vrijdag onze poes die we al 16 jaar hadden zodanig aangereden dat we het arme beestje zaterdag hebben moeten laten inslapen.
Wordt vervolgd; groeten, Cees

donderdag 28 juni 2012

Drain in m'n kaak ...

De afgelopen weken had ik last van een dikke wang. Omdat het maar niet over ging, de pijn toenam, en de huisarts er ook geen raad mee wist, had ik vanochtend een afspraak in het ziekenhuis. En waar ik al bang voor was werd al snel bewaarheid: een fikse ontsteking in mijn bovenkaak, veroorzaakt door een dode wortel van een kies. Ik werd meteen afgevoerd naar de OK waar de zaak werd opengemaakt en schoongemaakt. Vervolgens werd er een drain ingebracht en de boel weer dichtgenaaid. Maandag mag ik terug om de drain er uit te laten halen. Raar gevoel in m'n mond en de napijn bestrijd ik maar met paracetamol. Verder nog een kuur antibiotica en spoelmiddel. Gelukkig heeft het niets met mijn Kahler te maken. Onwillekeurig maakte ik me best wel een beetje zorgen. We zullen maar denken dat het goed is voor de lijn, want eten gaat lastig met zo'n slangetje in je mond. Groeten, Cees

maandag 11 juni 2012

Vakantie voorbij ...

Onze week vakantie op Mallorca ligt helaas weer achter ons. Samen met Elien, onze twee dochters en onze kleindochter was het reuze gezellig en ook heel bijzonder. Het is een eiland met heel vriendelijke mensen, schitterende natuur en voor mij een geweldig fijn klimaat. Minpuntje was het feit dat ik met mijn rolstoel eerst via een trap naar beneden moest, om vervolgens met de lift waar mijn rolstoel niet in paste naar de eerste verdieping te gaan, naar onze absoluut niet aangepaste kamer. Kwam die meegenomen badplank en extra wandsteun dus even goed van pas! Maar daar kon Mallorca niets aan doen, met dank aan Neckermann. Het is even wennen aan dat ‘all inclusive’, je kan je de hele dag ongans eten en drinken. Minstens de helft van alle verschillende cocktails heb ik uitgeprobeerd. Van Pina Colada tot Tequila Sunrise en dat allemaal uit een plastic bekertje. Elke avond was er ook ‘animatie’. Dat betekende gewoon dat we voor 12 uur niet konden gaan slapen zonder oordoppen. Mijn dochter die vorig jaar bevallen is was ook meteen van haar ‘bikini-complex’ af. Het gehalte nijlpaard- en zeekoeformaat was dermate hoog dat zij zich met haar herwonnen maatje 36 echt niet hoefde te schamen. De volgende dag kocht zij dus een nieuwe bikini. Het eten is ook een bijzondere attractie. Zo’n eetschuur met minstens 500 tafeltjes en stoeltjes waar continue mensen aanschuiven en weer weggaan, met enorme buffetten en personeel die de benen uit hun gat loopt om de boel aan te vullen, af te ruimen en schoon te maken. Wat heb ik een respect gekregen voor die mensen, chapeau! Naast het luieren bij het zwembad hebben we gelukkig ook veel van het eiland gezien met onze gehuurde auto en een fantastische boottocht. Over zwembaden gesproken: ik heb in tegenstelling tot vorig jaar mijn doelstelling gehaald: ik heb weer sinds 4 jaar gezwommen. Het was heerlijk. Tot zover; geen verslag van mijn medische toestand, maar wel een bevestiging dat je als patiënt in een rolstoel nog heel veel kunt genieten. Groeten, Cees

vrijdag 25 mei 2012

Stoer cadeau ...

Omdat Elien volgende week haar verjaardag viert, heb ik haar alvast haar cadeau gegeven ... vier stoere sportvelgen voor onder onze Prius. Het werd meteen een andere auto. Wat een effect heeft dat op de uitstraling. Ze is er heel blij mee. En laat jullie houten blokken maar thuis, want er zitten zeer goede sloten op. Nog iets meer dan een weekje, dan gaan we op vakantie naar Mallorca. Het bijzondere is wel dat ik op stap ga met 4 vrouwen. Elien, de 2 dochters en onze kleindochter. Compleet met rolstoel, badplank, extra handgreep en een fles whisky, laat ik alles maar over me heen komen. Helaas kan onze zoon niet mee. Die heeft zijn verplichtingen op school en kan hij tevens op het huis passen (hoop ik). De gezondheid blijft stabiel alhoewel de suiker nog niet helemaal onder controle is, maar daar gaan we na de vakantie aan werken. Groeten, Cees

vrijdag 27 april 2012

Vakantieplannen ...

Het is gelukt, maar vraag niet hoe. We gaan op vakantie naar Mallorca. Maar voordat alles in kannen en kruiken was hebben we afgezien. Het leek wel of ik de enige en eerste vakantievierder ben in een rolstoel. Formulieren invullen met allerlei gegevens over de rolstoel en hulp op de vliegvelden. Moeilijk doen over de transfer (de rolstoel zou wellicht niet in de taxi passen), lange onzekerheid over wat aanpassingen in de hotelkamer etc. Op een gegeven moment had ik er helemaal de bale van. Gelukkig heeft onze dochter het opgepakt en nu zou alles geregeld moeten zijn. We kijken dus met spanning uit naar begin juni. De gezondheid blijft stabiel, dus verder geen nieuws. Groeten, Cees

woensdag 22 februari 2012

Alles OK ...

Vanochtend naar het EMC Rotterdam geweest voor mijn periodieke controles. De laatste keer was vorig jaar april. Waar blijft de tijd. Een arts in opleiding moest mij bloed prikken. Nou, dat lukte dus mooi niet. Ik ben dan ook een "ZMP-er" (Zeer Moeilijk Prikbaar). Gelukkig kreeg de reguliere prikzuster het wel voor elkaar. Na een uurtje wachten was het tijd voor een gesprek met m'n prof. De meeste uitslagen stonden inmiddels op zijn scherm en alles bleek nog steeds goed te zijn. En over dat "wonder" ging voornamelijk ons gesprek. Inmiddels staat de Kahler dus meer dan vier jaar stok stijf stil. Op mijn aandringen en voor mijn eigen gemoedsrust hebben we toch maar een nieuwe afspraak gemaakt voor over zes maanden. Na een broodje en een kop koffie weer op tijd naar huis. Groeten, Cees

zaterdag 21 januari 2012

Juultje wordt nu echt groot ...

Vinden jullie dit ook niet een hele mooie, grote meid? Ze is helaas niet de baby van het jaar 2011 geworden in dagblad De Stem, maar dat mag de pret niet drukken. Komende week weer mijn periodieke onderzoeken voor mijn diabetes en daarna ga ik mij opmaken voor de periodieke onderzoeken voor de Kahler in het EMC. Ongelooflijk dat de laatste keer 10 maanden geleden is. Ik was bijna vergeten dat ik Kahlerpatient ben. Wordt vervolgd; groeten, Cees