dinsdag 31 juli 2012

Alles op schema ... plannen gewijzigd

Vandaag heb ik de beenmergpunctie + botbiopt overleefd. Dat gaat tegenwoordig een stuk beter dan 4 jaar geleden. Geen dokters die dat als hobby doen, maar een gespecialiseerd verpleegkundige die met ervaren hand het e.e.a. uitvoerd. Om de medische wetenschap te dienen heb ik een dubbel portie beenmerg ter beschikking gesteld en als de kers op de taart mocht ik ook nog een stukje bot afstaan. Nieuw dit keer was ook het inleveren van wat stukjes vingernagel en een potje met tuf. In de loop van de middag een CT-scan gemaakt van mijn hele lijf en nu ruim een week wachten op de uitslagen. Gisteren een bezoek gebracht aan de radioloog en zij heeft direct contact opgenomen met het Verbeeten Instituut in Tilburg omdat zij vond dat dat voor ons veel minder belastend zou zijn dan straks elke dag naar Rotterdam te rijden. Fijn dat er mensen zijn die met je mee denken. Inmidels is dat geregeld en wacht ik op een oproep om een masker en een CT-scan te laten maken in Tilburg. Vervolgens kan ik dan bestraald worden in Breda. Kijk, dat scheelt weer kilometers. Volgende week donderdag zijn de uitslagen bekend, dus dat wordt spannend. Voor nu zijn jullie weer op de hoogte. En als je dan naar bijgaande foto kijkt wordt je weer helemaal vrolijk. Onze kleindochter lopend in haar badjas op haar slippertjes op de camping; heerlijk toch? Groeten, Cees

donderdag 26 juli 2012

Hoe nu verder ...

Na een goed gesprek en de afspraken voor de verdere behandeling op zak, keerden we vanochtend huiswaarts vanuit het EMC. Aan de hand van de CT-scan uit het Amphia ziekenhuis kan al een traject worden besproken met de radioloog. Mijn gezicht waar de zwelling (plasmacytoom) zit zal worden behandeld d.m.v. bestraling. Maandag a.s. maken ze een CT-scan van mijn hoofd, seciaal voor de radioloog. Dinsdag wordt er in de ochtend een beenmergpunctie uitgevoerd en 's-middags mag ik mij melden op de Daniel den Hoed kliniek voor een uitgebreide CT-scan van mijn hele lijf. In de loop van de week hoop ik te kunnen beginnen met bestralen. Tot zover de technische kant. Ik kan eigenlijk nog weinig zeggen over mijn "gemoedstoestand". Maar als je voor de derde keer geconfronteerd wordt met Kahler met de ervaringen van twee eerdere behandelingen in je achterhoofd, geeft dat een niet nader te omschrijven gevoel. Het lijkt wel of ik ben omvergereden door een vrachtwagen. Daar zal ik (weer) mee om moeten leren gaan. We gaan het gevecht aan. Groeten, Cees

woensdag 25 juli 2012

Heel slecht nieuws ...

Ik kan het nog niet bevatten, maar vanochtend hebben we de uitslag van de biopten en de CT-scan gehad: het is (weer) Kahler. Na ruim 4 jaar is de Kahler weer terug en wel in mijn gezicht, dat vind ik nog het ergste. Inmiddels hebben we alle gegevens op CD en hebben na moeizame telefoongesprekken met het EMC een afspraak voor morgenochtend. Jullie begrijpen natuurlijk wel dat ik zo snel mogelijk wil gaan behandelen, want dit gedoe in mijn kaak is al 10 weken aan de gang. En bij dit soort grappen moet er gewoon zo snel mogelijk worden ingegrepen. Hetgeen waar ik het meeste tegenop zie is me weer (nu voor de derde keer) mentaal opkrikken om een behandelingstraject in te gaan, maar helaas, het is niet anders. Wordt vervolgd ... groeten, Cees

zondag 15 juli 2012

Nie praten nie ... nie eten nie ...

Het gaat echt lekker de laatste dagen … maar niet heus. Met een incisie in mijn wang en een in mijn kaak is het afzien. Elke beweging doet pijn dus kan ik me maar beter rustig houden. En het ergste van alles is dat ik er waarschijnlijk niks mee ben opgeschoten. Wat de kaakchirurg had gedacht aan te treffen bleek er niet te zitten. Maar wat het nu wel is weet hij niet. Er zijn drie stukjes weefsel op kweek gezet en volgende week maandag krijg ik een CT-scan. Vervolgens hoopt hij mij de uitslagen te vertellen op volgende week woensdag. Afwachten maar en hopen dat de zaak snel heelt, de zwellingen afnemen en ik weer een beetje normaal kan eten. Groeten, Cees

woensdag 11 juli 2012

Dan denk je dat je ervan af bent ...

Die drain heeft dus niets geholpen. Sterker nog: inmiddels heb ik naast de onsteking in mijn kaak nu ook een abces in m'n wang. Vanmiddag mag ik voor de tweede keer onder het mes. Hier word ik niet vrolijk van. En tot overmaat van ramp is afgelopen vrijdag onze poes die we al 16 jaar hadden zodanig aangereden dat we het arme beestje zaterdag hebben moeten laten inslapen.
Wordt vervolgd; groeten, Cees