dinsdag 22 april 2008

eindelijk in Breda

Na 7 weken in IJselmonde te hebben verbleven, dan eindelijk aangeland in het revalidatiecentrum in Breda. Inmiddels ben ik er achter dat revalideren een vorm van topsport is. Alles draait hier in Breda om herstel, met andere woorden: alles wat je zelf kan dat moet je maar doen. Voordeel daarvan is dat je al snel merkt dat je tot veel meer in staat bent dan je denkt. Ben dus blij dat ik nu weer flink aan mijn conditie kan werken en stapje voor stapje minder afhankelijk word van de verpleging. Gelukkig gaat het eten ook beter, de smaak komt weer terug en ik heb er weer een beetje zin in. Grootste probleem is nog steeds mijn neuropathie, met name mijn handen. Dat is dus ook mijn grootste zorg, dat ik met die handen ooit nog gitaar kan spelen. Ook al zit ik in een rolstoel en zijn mijn lotgenoten veel meer gespitst op het opnieuw leren lopen, blijf ik mij meer zorgen maken over mijn handen. Ik zal hier stap voor stap mee verder moeten en blijf mijn best doen. Dank wederom voor al jullie kaarten, inmiddels hangen er alweer de nodige op mijn prikbord. Met dank aan Mirelle voor het intypen die dit bericht voor mij heeft gepubliceerd, en ik ben blij dat ik na zoveel weken jullie weer eens persoonlijk heb kunnen berichten! Groeten Cees