vrijdag 29 november 2019

Periodieke onderzoeken en tijd voor verandering ...

Afgelopen week voor mijn periodieke onderzoeken naar het Erasmus medisch centrum geweest. We zijn maar wat later weggereden want er stond 430 km file. Eenmaal aangekomen ging alles vlotjes. We hadden een parkeerplaats voor de deur, nauwelijks wachten voor het prikken en mijn arts liep wonderwel op tijd. Uitslagen hadden we natuurlijk niet maar als we vroeger waren geweest hadden we die ook niet gehad door een defect in het transportsysteem naar het lab. Maar goed, een fijn gesprek met mijn arts gehad met name over eventueel nog behandelmogelijkheden. Er is inmiddels weer zoveel aan medicatie bijgekomen. Bij het turen naar haar scherm zakte ze eens lekker achterover in haar stoel terwijl zij opmerkte dat ik nu al vier jaar zonder medicatie ben. Zij vond het heel bijzonder. En dat vinden ook wij. Eenmaal thuis kon ik de bloeduitslagen zien op mijn IPad. En er was gelukkig niets verontrustend. Wat wij ook hebben gedaan, na jaren van wikken en wegen was het zoeken naar een andere huisarts. Iets wat je niet zomaar van de een op de andere dag doet. Maar het was nu toch echt wel tijd voor verandering. En dat is gelukt. Een veel kleinere praktijk met een zeer ervaren arts ook op het gebied van Kahler. Na het eerste gesprek hadden we meteen een klik met elkaar. Een hele stap maar ik denk een heel verstandige. Nu op naar sinterklaas met alle kinderen en kleinkinderen. We maken er een mooi feestje van. Groeten, Cees

vrijdag 8 november 2019

Soms maak je wat mee ...

Ik heb in de loop van de afgelopen 15 jaar soms hele gekke dingen meegemaakt, op medisch gebied wel te verstaan. Mijn grote voordeel om getrouwd te zijn met een voormalig verpleegkundige is dat zij mij minsten drie keer van de dood gered heeft. Dat heeft niks met slimheid te maken maar alles met het anders beoordelen van mijn symptomen tijdens mijn verschillende aandoeningen. Ik pas nou eenmaal niet altijd in het systeem of protocol. Ik ben een beetje een vreemde patiënt. Artsen hebben daar wat meer moeite mee omdat zij gewend zijn te werken met systemen en protocollen. Ik durf zelfs te stellen dat het voorkomen had kunnen worden dat ik in een rolstoel terecht gekomen ben als de artsen beter naar ons geluisterd en gekeken hadden. Maar goed, dat is verleden tijd ... dacht ik. Afgelopen week ging Elien even langs de huisarts om een formulier op te halen voor een periodiek bloedonderzoek voor mij. De arts vond het eigenlijk een beetje overdreven en op het argument dat ik latent diabeet ben, een ernstige vorm van hartfalen heb en kahler-patiënt ben kreeg zij als antwoord (je gelooft werkelijk je oren niet): “De kahler is toch over”. Zij heeft hem even fijntjes eraan herinnerd dat kahler nog steeds een ongeneeslijke vorm van kanker is. En dat is dan je huisarts. Ik ga er vooralsnog van uit dat hij de vorige nacht een intensief feestje heeft gehad. Eind van de maand mijn vaste onderzoeken in het Erasmus mc, daar kijken we weer naar uit. Groeten, Cees