donderdag 28 juni 2012

Drain in m'n kaak ...

De afgelopen weken had ik last van een dikke wang. Omdat het maar niet over ging, de pijn toenam, en de huisarts er ook geen raad mee wist, had ik vanochtend een afspraak in het ziekenhuis. En waar ik al bang voor was werd al snel bewaarheid: een fikse ontsteking in mijn bovenkaak, veroorzaakt door een dode wortel van een kies. Ik werd meteen afgevoerd naar de OK waar de zaak werd opengemaakt en schoongemaakt. Vervolgens werd er een drain ingebracht en de boel weer dichtgenaaid. Maandag mag ik terug om de drain er uit te laten halen. Raar gevoel in m'n mond en de napijn bestrijd ik maar met paracetamol. Verder nog een kuur antibiotica en spoelmiddel. Gelukkig heeft het niets met mijn Kahler te maken. Onwillekeurig maakte ik me best wel een beetje zorgen. We zullen maar denken dat het goed is voor de lijn, want eten gaat lastig met zo'n slangetje in je mond. Groeten, Cees

maandag 11 juni 2012

Vakantie voorbij ...

Onze week vakantie op Mallorca ligt helaas weer achter ons. Samen met Elien, onze twee dochters en onze kleindochter was het reuze gezellig en ook heel bijzonder. Het is een eiland met heel vriendelijke mensen, schitterende natuur en voor mij een geweldig fijn klimaat. Minpuntje was het feit dat ik met mijn rolstoel eerst via een trap naar beneden moest, om vervolgens met de lift waar mijn rolstoel niet in paste naar de eerste verdieping te gaan, naar onze absoluut niet aangepaste kamer. Kwam die meegenomen badplank en extra wandsteun dus even goed van pas! Maar daar kon Mallorca niets aan doen, met dank aan Neckermann. Het is even wennen aan dat ‘all inclusive’, je kan je de hele dag ongans eten en drinken. Minstens de helft van alle verschillende cocktails heb ik uitgeprobeerd. Van Pina Colada tot Tequila Sunrise en dat allemaal uit een plastic bekertje. Elke avond was er ook ‘animatie’. Dat betekende gewoon dat we voor 12 uur niet konden gaan slapen zonder oordoppen. Mijn dochter die vorig jaar bevallen is was ook meteen van haar ‘bikini-complex’ af. Het gehalte nijlpaard- en zeekoeformaat was dermate hoog dat zij zich met haar herwonnen maatje 36 echt niet hoefde te schamen. De volgende dag kocht zij dus een nieuwe bikini. Het eten is ook een bijzondere attractie. Zo’n eetschuur met minstens 500 tafeltjes en stoeltjes waar continue mensen aanschuiven en weer weggaan, met enorme buffetten en personeel die de benen uit hun gat loopt om de boel aan te vullen, af te ruimen en schoon te maken. Wat heb ik een respect gekregen voor die mensen, chapeau! Naast het luieren bij het zwembad hebben we gelukkig ook veel van het eiland gezien met onze gehuurde auto en een fantastische boottocht. Over zwembaden gesproken: ik heb in tegenstelling tot vorig jaar mijn doelstelling gehaald: ik heb weer sinds 4 jaar gezwommen. Het was heerlijk. Tot zover; geen verslag van mijn medische toestand, maar wel een bevestiging dat je als patiënt in een rolstoel nog heel veel kunt genieten. Groeten, Cees