Gestopt …

Gisteren ben ik gestopt met de pomalidomide. Maandag en dinsdag had ik er nog weinig last van maar woensdag begon ik te trillen als een rietje, kon nog maar heel slecht op mijn benen staan en werd bovendien depressief. Tevens steeg mijn bloeddruk naar 194 over 91 en een INR van meer dan 8. Donderdag heeft Elien in overleg met de hematoloog de blaaskatheter eruit gehaald en na ruim drie weken moet ook de blaas weer leren zelfstandig te functioneren. Genoeg redenen om te stoppen. Mijn eigen arts was gisteren afwezig in het Amphia en tijdens een telefonisch consult met een plaatsvervanger wilde zij verder met een lagere dosering. Elien ontdekte echter op mijn blog een verslag wat ik heb geschreven in 2013 waar ik een discussie heb met prof. Sonneveld ín het Erasmus mc over de alternatieven voor lenalidomide waar ik toentertijd ook al veel problemen mee had. Hij zei letterlijk dat pomalidomide voor mij nog meer toxisch zou zijn. Met dat gegeven gaan wij maandag maar eens aan de slag bij mijn eigen hematoloog in het Amphia. Mijn besluit staat echter vast: geen pomalidomide meer. Wellicht moeten we terugvallen op daratumumab maar dan ook in een andere dan de standaard dosering. We gaan het meemaken hoe dat gaat aflopen. Groeten, Cees