Afscheid ...

Afgelopen donderdag was het dan zover: afscheid van Avans hogeschool na 32 jaar. Ik wilde geen receptie, toespraken of een fanfare in de tuin. maar alleen samen met collega's en oud-collega's het glas heffen op een mooi werkzaam leven. Dat pakte toch even wat anders uit. Er was fantastische muziek, een jazz-trio o.l.v. mijn toenmalige baas en ze hadden een prachtige beeld-presentatie in elkaar gesleuteld voorzien van live-commentaar. Waar ze al die oude foto's vandaan hadden gehaald weet ik niet, zelfs de ondertekening van mijn contract bij de toenmalige H.T.S. op 20 december 1985 ontbrak niet. Ongelooflijk, wat is er in die tijd allemaal gepasseerd. Op ludieke wijze werd stilgestaan bij mijn promotie tot informatie-manager en vanwege de daaraan gekoppelde salarisverhoging de aanschaf van mijn Lexus. Natuurlijk ook het feit dat ik in 2004 werd geconfronteerd met de ziekte van Kahler en hoe ik daarmee om ben gegaan. Veel mooie woorden, woorden van respect en waardering, iets wat je tijdens je werkzame leven niet zo snel te horen krijgt. Ik was buitengewoon vereerd en blij, ook omdat mijn vrouw en kinderen hierbij aanwezig waren. Overladen met cadeaus, kaarten, bloemen en flessen kregen we aansluitend nog een etentje aangeboden door onze kinderen. Moe maar voldaan en ook een beetje trots huiswaarts gekeerd. Nu op naar Sinterklaas. Mijn cadeau heb ik reeds binnen: 's-middags een staaroperatie aan mijn rechter oog. Groeten, Cees