Een blog rondom het omgaan met de ziekte van Kahler en als gevolg van de behandeling een ernstige vorm van polyneuropathie. (To translate this information in English or any other language use Google Chrome)
Over mij
- Cees
- Bij mij is in april 2004, ik was toen 48 jaar, de ziekte van Kahler (Multipel Myeloom) vastgesteld. Na een intensieve behandeling met chemokuren gevolgd door een autologe stamceltransplantatie, kon ik de ziekte lange tijd in bedwang houden. Helaas werd in december 2007 geconstateerd dat de Kahler weer terug was. In januari 2008 ben ik gestart met een behandeling met Velcade (Bortézomib). Echter bleek na 3 gifts dat ik hierop extreem allergisch reageerde. Naast een periode van ernstige ziekte gedurende 6 weken bleek ik een zeer ernstige vorm van polyneuropathie te hebben. Hiervoor heb ik na een verblijf van drie maanden in het EMC en een verpleeghuis, ruim drie maanden klinisch gerevalideerd in Breda. Tot begin 2010 heb ik daar nog poliklinisch gerevalideerd. Het gevolg was echter dat ik oa in een rolstoel zit. Na ruim 4 jaar complete remissie kwam de Kahler voor de tweede maal terug en dit keer in mijn gelaat in de vorm van een solitair plasmacytoom. In de zomer van 2012 heb ik een 20-tal bestralingen ondergaan. In januari 2013 was de kahler voor de vierde keer actief. Deze haarden zijn operatief verwijderd. Lees verder op ‘Mijn verhaal’
donderdag 30 juni 2016
Cees'blog, maar dan op z'n Japans ...
Ik bekeek vandaag even mijn statistieken (inmiddels ruim 70.000 pageviews) en zag tot mijn verbazing dat ik gisteren bijna 100 keer was bezocht door iemand of meerdere mensen uit Japan. Nooit eerder heb ik bezoekers gehad uit Japan. Toch wel heel bijzonder dat steeds meer mensen over heel de wereld mijn blog weten te vinden en ook lezen. Als ze me nou maar niet gaan mailen in het Japans. In ieder geval hoop ik dat ik de lezer(s) heb kunnen interesseren, informeren of wellicht wel hoop en vertrouwen heb kunnen geven. Dat zijn voor mij toch wel belangrijke redenen waarom ik blog, naast het feit dat het mijzelf helpt bij het hele verwerkingsproces. Het goede nieuws van vorige week is inmiddels geland en begin er langzaam van te genieten - bij mij duurt dat altijd een paar dagen - en ga ik ook uitkijken naar onze vakantie op het mooie Kreta. Ik moet nog even geduld oefenen want dat duurt nog een maand of twee. Groeten, Cees
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten