Operatie geslaagd en ... weer thuis!

Zoals afgesproken heb ik mij afgelopen dinsdagavond gemeld op de 10e verdieping van het EMC. Daar werd ik heel goed ontvangen door zuster Marloes die er alles aandeed om mij op mijn gemak te stellen. De nacht redelijk doorgebracht en de volgende ochtend werd ik al vroeg gewekt voor de welbekende ziekenhuisrituelen. Na de inleiding lag ik om 9 uur op een zeer futuristische OK compleet met allerlei slangen en draden. In mijn ooghoek zag ik de narcose toegediend worden en weg was ik. Een moment later kwam ik bij op de uitslaapkamer, alleen dat moment bleek een paar uur te zijn. Het gevoel en de pleisters op mijn buik maakte al snel duidelijk dat de operatie achter de rug was. Terug naar de afdeling en de rest van de middag een beetje dutten. Toen Elien en de meiden binnen kwamen was ik heel blij. Mijn eerste poging om uit bed te komen viel nog niet tegen en gaf me de basis om hier zo snel mogelijk weg te komen. Dat is uiteindelijk gelukt en om 21.00 uur zat ik thuis in mijn stoel. Dit is nou een voordeel als je vrouw verpleegkundige is. De pijn en het ongemak is niet minder, maar je word wel thuis in je eigen bedje verzorgd. Komende dagen opknappen, want we hebben we nog een weg te gaan. Over twee weken terug naar het EMC voor de nacontroles en de uitslagen van de biopten. Voor alle mensen hier in het zuiden ... Alaaf, agge moar leut et, ik blijf in mijn bedje. Groeten, Cees