Een blog rondom het omgaan met de ziekte van Kahler en als gevolg van de behandeling een ernstige vorm van polyneuropathie. (To translate this information in English or any other language use Google Chrome)
Over mij
- Cees
- Bij mij is in april 2004, ik was toen 48 jaar, de ziekte van Kahler (Multipel Myeloom) vastgesteld. Na een intensieve behandeling met chemokuren gevolgd door een autologe stamceltransplantatie, kon ik de ziekte lange tijd in bedwang houden. Helaas werd in december 2007 geconstateerd dat de Kahler weer terug was. In januari 2008 ben ik gestart met een behandeling met Velcade (Bortézomib). Echter bleek na 3 gifts dat ik hierop extreem allergisch reageerde. Naast een periode van ernstige ziekte gedurende 6 weken bleek ik een zeer ernstige vorm van polyneuropathie te hebben. Hiervoor heb ik na een verblijf van drie maanden in het EMC en een verpleeghuis, ruim drie maanden klinisch gerevalideerd in Breda. Tot begin 2010 heb ik daar nog poliklinisch gerevalideerd. Het gevolg was echter dat ik oa in een rolstoel zit. Na ruim 4 jaar complete remissie kwam de Kahler voor de tweede maal terug en dit keer in mijn gelaat in de vorm van een solitair plasmacytoom. In de zomer van 2012 heb ik een 20-tal bestralingen ondergaan. In januari 2013 was de kahler voor de vierde keer actief. Deze haarden zijn operatief verwijderd. Lees verder op ‘Mijn verhaal’
zondag 17 april 2011
Onthulling ...
Afgelopen zaterdag mochten we onze nieuwe Prius ophalen. Aangekomen bij de garage viel ons op dat we 'm nergens zagen staan. Eenmaal binnen in de showroom, stond er een auto verpakt in een grote zijde lap rode stof. Wij dachten nog ... zou dat ?!? En ja hoor, met de camera in de aanslag en onder toeziend oog van al het personeel, mochten we onze auto onthullen. Met nog een mooi boeket in de hand gedrukt maakte Elien kennis met "haar" Prius. Kijk, dat zijn zo van die acties waar ik weer blij van word. Voor de klantvriendelijkheid van de Jos van Boxtel-groep: CHAPEAU!
Inmiddels ga ik me toch opmaken voor de komende controles. Woensdag heb ik een afspraak met mijn diabetesverpleegkundige en de week erop moet ik naar het EMC voor de Kahler. Ik ben voor het eerst in de 7 jaar dat ik Kahler heb, een half jaar weg gebleven, dus dat is best spannend. De problemen rond het ABP zijn nog steeds niet opgelost, het gaat ook zo ontzettend traag, maar we blijven doorgaan. Groeten, Cees
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten