Een blog rondom het omgaan met de ziekte van Kahler en als gevolg van de behandeling een ernstige vorm van polyneuropathie. (To translate this information in English or any other language use Google Chrome)
Over mij
- Cees
- Bij mij is in april 2004, ik was toen 48 jaar, de ziekte van Kahler (Multipel Myeloom) vastgesteld. Na een intensieve behandeling met chemokuren gevolgd door een autologe stamceltransplantatie, kon ik de ziekte lange tijd in bedwang houden. Helaas werd in december 2007 geconstateerd dat de Kahler weer terug was. In januari 2008 ben ik gestart met een behandeling met Velcade (Bortézomib). Echter bleek na 3 gifts dat ik hierop extreem allergisch reageerde. Naast een periode van ernstige ziekte gedurende 6 weken bleek ik een zeer ernstige vorm van polyneuropathie te hebben. Hiervoor heb ik na een verblijf van drie maanden in het EMC en een verpleeghuis, ruim drie maanden klinisch gerevalideerd in Breda. Tot begin 2010 heb ik daar nog poliklinisch gerevalideerd. Het gevolg was echter dat ik oa in een rolstoel zit. Na ruim 4 jaar complete remissie kwam de Kahler voor de tweede maal terug en dit keer in mijn gelaat in de vorm van een solitair plasmacytoom. In de zomer van 2012 heb ik een 20-tal bestralingen ondergaan. In januari 2013 was de kahler voor de vierde keer actief. Deze haarden zijn operatief verwijderd. Lees verder op ‘Mijn verhaal’
zaterdag 11 december 2010
Jammer, maar toch heel trots ...
Gisteren heeft Mirelle haar presentatie gegeven op de Universiteitskliniek voor Gezelschapsdieren van de Faculteit Diergeneeskunde in Utrecht. Zij behoorde tot de drie finalisten waarvan de winnaar zou worden uitgeroepen tot beste (paraveterinair) dierenartsassistente van het jaar 2010. De titel van de presentatie was: Als een paraveterinair-dierenartsassistent het morgen voor het zeggen heeft, wat verandert er dan in onze praktijk? Met een hele delegatie van de dierenkliniek (inclusief haar trotse baas), vriend, ouders, schoonouders, broer en zus, waren we daar aanwezig om haar te ondersteunen.
Haar presentatie was geweldig, mooie powerpoint, goed verhaal en prettig om naar te kijken en te luisteren. Helaas oordeelde de jury na heftig beraad, in tegenstelling tot een overgrote meerderheid in de zaal, dat de titel aan een andere kandidaat werd gegund. Jammer, maar het was niet anders. Mirelle zat er gelukkig helemaal niet mee en we hebben de rest van de avond heel veel plezier gehad en lekker gegeten in De Colonie in Houten.
Dan hadden jullie nog heel bijzonder nieuws van mij tegoed: Verscholen achter het spreekgestoelte kon je net niet zien dat Mirelle een buikje aan het ontwikkelen is ... jullie raden het natuurlijk al: wij worden opa en oma! Dit geweldige mooie nieuws moesten we dus even voor ons houden, maar nu mag heel de wereld (inclusief wikileaks) het weten. Grappig detail: ze is uitgerekend zo rond de verjaardagen van Celine en Elien. We houden jullie op de hoogte. Groeten, Cees
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Helaas, het was haar zo gegund! Maar toch heel ver gekomen en dat is een prestatie op zich.
Goed nieuws
Gefeliciteerd met de familie uitbreiding !
Jan en Pa
Toch proficiat!
Een reactie posten