zondag 30 maart 2008

in het verpleeg/revalidatiecentrum

Excuses het is weer een tijd geleden maar weer zoveel gepasseerd. Nadat Cees zijn vorige bericht had gedicteerd ging het toch weer achteruit waardoor het overplaatsen naar revalidatie centrum op het allerlaatste moment werd afgeblazen. Een enorme domper. Nog meer onderzoeken, nog meer testjes en weer een week verder. Hij ligt daar maar in bed en er wordt verder weinig met hem gedaan, afgezien van wat fysio op bed. Uiteindelijk na veel touw getrek hebben we het voor elkaar gekregen om hem overgeplaats te krijgen naar een verpleeg/revalidatiehuis in Ijsselmonde. Een stapje dichter naar het herstel. Niet heel de dag door al die onderzoeken en dat bloedgeprik en gepluk aan je lijf. Hij ligt inmiddels daar alweer vier weken en voeld zich gelukkig al wat beter alleen lichamelijk spelen de neuropathieen nog een grote rol. Het gevoel in zijn handen en voeten is nog altijd nihiel, even als de coordinatie. Een enorme frustratie en gevoel van onmacht dus. Maar hij werkt er hard aan met zijn fysio en ergotherapeute en is vastberaden om zo snel mogelijk richting het echte revalidatiecentrum in Breda te komen. Vandaag was wel enorm feest want na 12 weken hebben we hem met speciaal vervoer voor het eerst in al die tijd een middagje naar huis gehaald. Eindelijk je eigen omgeving, ik kan me nog steeds moeilijk voorstellen wat er toch allemaal door zijn hoofd heen moet gaan. We hopen dat we het volgend weekend weer kunnen herhalen. Nog altijd bedankt voor al jullie kaarten en berichtjes, ontzettend lief! Bezoek vind hij ook erg fijn maar dat moet wel op bepaalde tijden plaatsvinden dus dan van te voren even contact opnemen met Mama Elien. Groetjes van ons allemaal!
Gepost door op

5 opmerkingen:

Jan ten Voorde zei

Beste Cees,

Ik bezoek je weblog regelmatig en was erg benieuwd hoe het met je was. Gelukkig weer een bericht! Erg vervelend voor je dat je zo'n last hebt van die neuropatische bijwerkingen. Ik hoop van harte dat je dat de baas wordt en zo spoedig mogelijk weer naar je gezin kunt terugkeren. Ik wens je veel sterkte en kracht om je naar huis te knokken!

Jan ten Voorde (collega-patiént)

31 maart 2008 om 21:39
jaynewberg zei

Lieve Allemaal

Alles van waarde is niet voor niets. Als je dat van nabij meemaakt is het soms heel moeilijk. Ik noem het een oefening in machteloosheid. We worden er aan deze kant van de lijn ook dagelijks mee geconfronteerd in andere omstandigheden.
Er loopt een heel dun lijntje tussen frustratie en acceptatie.
Daarom wensen we jullie opnieuw het allerbeste en vooral veel kracht , moed en wijsheid.

Pa & Jan

31 maart 2008 om 22:38
Anoniem zei

Cees, je kent me niet maar ik heb je site regelmatig bezocht i.v.m. mijn vader. Jij reageert bijna hetzelfde overal op als hij. Mijn vader is vandaag naar zh geweest en hebben ze een nieuwe zwakke plek gevonden, hij heeft in feb. 2006 de stamcellen ed. gehad. Ook wij zijn nu weer onzeker. Hou vol hoor, ik hou je in de gaten, het valt allemaal niet mee ook niet voor je gezin. Ik wens je sterkte en kracht, en gezondheid toe.

Hasina Honsbeek(dochter van kahler-patiënt)

3 april 2008 om 20:55
widemiya zei

Hoi Cees, Elien &kids
Fijn dat we weer een berichtje van jullie kunnen vernemen. Wij zijn momenteel in de weekenden weer in de caravan, dus horen weinig uit de gemeente. Via jouw weblog blijven we toch bij jullie betrokken. Wij wensen je spoedige beterschap zodat je lekker wat dichter in de buurt komt te zitten.
Veel liefs en in gedachten bij jullie
Wim Desirée &kids

3 april 2008 om 22:55
Anoniem zei

Hallo Cees,

Je krijgt het wel voor je kiezen! Dat spijt me erg voor je. Je bent zelf altijd zo positief, dat is je grote kracht. Ik hoop dat je snel opknapt. Ik denk aan je en leef mee!

Lieve groet,
Karin van Deventer

6 april 2008 om 14:27

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)