Een paar weken geleden naar mijn hematoloog in het Amphiaziekenhuis geweest voor de status quo. Eerst wilde de assistente het afdoen met een telefonische afspraak maar daar heeft Elien even een stokje voor gestoken. Eenmaal in haar spreekkamer hebben we haar bestookt met een berg vragen. Omdat er nog steeds problemen met mijn zouten zijn hebben we samen nagedacht over de mogelijke oorzaak en een eventuele oplossing. De prednison die ik recent van mijn huisarts had gekregen voor mijn psoriasis verhoogde ook mijn natrium. We zouden wellicht een hele kleine dosis kunnen blijven gebruiken om enerzijds mijn psoriasis te bestrijden en anderzijds mijn natrium iets te verhogen. Daar ging zij mee akkoord. Voorwaarde was wel dat ik regelmatig mijn natrium laat prikken. Overigens waren alle andere uitslagen van mijn bloedonderzoek prima en was de m-proteïne zelfs negatief. Na bijna 25 minuten met haar te hebben gesproken gingen we huiswaarts met de volgende afspraak ijs- en weder dienende over 3 maanden.
Morgen is het wereldkankerdag, een moment om eens bij stil te staan. Vanochtend las ik in de krant over de enorme toename van het aantal kankerpatiënten. Ik voel me ondanks mijn handicap gezegend dat ik nu leef met bijna 18 jaar kahler. Groeten, Cees
Geen opmerkingen:
Een reactie posten