Een blog rondom het omgaan met de ziekte van Kahler en als gevolg van de behandeling een ernstige vorm van polyneuropathie. (To translate this information in English or any other language use Google Chrome)
Over mij
- Cees
- Bij mij is in april 2004, ik was toen 48 jaar, de ziekte van Kahler (Multipel Myeloom) vastgesteld. Na een intensieve behandeling met chemokuren gevolgd door een autologe stamceltransplantatie, kon ik de ziekte lange tijd in bedwang houden. Helaas werd in december 2007 geconstateerd dat de Kahler weer terug was. In januari 2008 ben ik gestart met een behandeling met Velcade (Bortézomib). Echter bleek na 3 gifts dat ik hierop extreem allergisch reageerde. Naast een periode van ernstige ziekte gedurende 6 weken bleek ik een zeer ernstige vorm van polyneuropathie te hebben. Hiervoor heb ik na een verblijf van drie maanden in het EMC en een verpleeghuis, ruim drie maanden klinisch gerevalideerd in Breda. Tot begin 2010 heb ik daar nog poliklinisch gerevalideerd. Het gevolg was echter dat ik oa in een rolstoel zit. Na ruim 4 jaar complete remissie kwam de Kahler voor de tweede maal terug en dit keer in mijn gelaat in de vorm van een solitair plasmacytoom. In de zomer van 2012 heb ik een 20-tal bestralingen ondergaan. In januari 2013 was de kahler voor de vierde keer actief. Deze haarden zijn operatief verwijderd. Lees verder op ‘Mijn verhaal’
dinsdag 4 november 2008
Weer aan het 'werk' ...
Gisteren voor het eerst sinds december vorig jaar weer op m'n werk geweest. Dat was wel even wennen. Afgezien van alle aandacht en belangstelling was het toch ook wel moeilijk. Je zit dan opeens weer achter je bureau met het gevoel van yes, we gaan er weer tegenaan. Echter dan realiseer je je dat het wel eventjes anders is dan vorig jaar. Als ik moeizaam met twee spastische vingers mijn wachtwoord probeer in te typen, steekt een collega zijn hoofd om de deur met de opmerking: he, jij kon toch blind typen? Ook het met mijn pasje openen van toegangsdeuren en de bediening van de lift, bleek een spannende onderneming. Eenmaal doodmoe thuis had ik toch een goed gevoel. Volgende week weer een paar uurtjes ...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ha Cees, het blijft allemaal zo dubbel hè. Blij dat je weer mee doet, maar toch de confrontatie met de werkelijkheid. Is de spraakcomputer nog niet actueel?
Zet hem op!
Je trouwe fan, Marjolein
Een reactie posten