Tijd voor een nieuw jasje ...

Ik vond het weer eens tijd voor een nieuw jasje voor mijn blog. Ik dacht dat dit wel een fris design was om de winter in te gaan. En als goede voorbereiding op die winter heb ik mijn single malt whiskyvoorraad eens flink aangevuld, net voor de BTW verhoging (dat heb ik natuurlijk voor het thuisfront gebruikt als excuus). Heerlijk om daar zo 's-avonds in mijn "hok" (kantoor vind ik zo'n deftig woord) naar te kijken. Met de gezondheid gaat het weer steeds een beetje beter. Al duurt de nawerking van de bestraling mij wel veel te lang. Na bijna anderhalve maand nog steeds veel last. Kan nog niet alles eten, geen smaak, baard en snor worden nog steeds dunner. Haar wilt nog niet groeien, kortom er zit nog niet veel schot in. Komende week maar eens bellen voor een afspraak om een CT-scan te laten maken ter controle. Groeten, Cees

Niet te geloven ...

Vanochtend op mijn 57e verjaardag werd er gebeld. Denise van de vereniging hartsdromen.nl stond in de stromende regen op het raam te bonzen met een rode ferraripet in haar hand. En ja hoor, voor de deur stond een Ferrari F355 op mij te wachten. Wat een verrassing. Dit deed mijn droomwens wel heel erg goed uitkomen. Een prachtige rit gemaakt rond Drimmelen en de polders Jammer van het slechte weer en zonde van de auto (kon meteen flink gewassen worden), maar het was super gaaf. Ook Elien wist hier niets van en zat bij de kapper. Net nadat we weer voor de deur stonden kwam zij aangelopen. Wat een geweldige stunt. Een mooier begin van mijn verjaardag kon ik me niet wensen. Vanavond lekker eten met de kinderen en morgen maar weer bijkomen. Overigens stond er een mooi artikel in BnDeStem gisteren met dezelfde foto als op mijn blog. Groeten, Cees

Wat een monster ...

Het was geweldig. Onder grote belangstelling van familie uit Zeeland, vrienden, buurtbewoners, winkeliers, de voorzitster van hartsdromen.nl en een redactrice van dagblad BNDeStem werd ik opgehaald in een kanariegele Lamborghini, 5 liter V10 met ruim 500 pk onder de kap. Wat een monster. In 4 seconden van 0 tot 100 km, dat voel je letterlijk in je onderbuik. Omdat 'mijn' chauffeur niet goed de weg wist in de omgeving van Oosterhout, maar ik wel (na ruim 10 jaar motorrijden) navigeerde ik hem via de A16 naar Lage Zwaluwe. Vervolgens binnendoor naar Drimmelen over mooie bochtige polderweggetjes zonder flitspalen. Wat was dat genieten. Na ruim 3 kwartier weer op huis aan waar het hele ontvangstcommité weer klaar stond. Met taart en champagne hebben deze zeer geslaagde middag met elkaar afgesloten. Het was voor mij inderdaad een droom die uitgekomen is en waarvan ik nog lang zal nagenieten. Alle mensen die zich hiervoor hebben ingespannen: geweldig bedankt! De foto is niet wat het lijkt, maar wel stoer. Erin komen lukte vrij aardig, maar ik was blij met een paar potige vrienden die mij er weer uit sjorden. Ben benieuwd welke foto er morgenochtend in de krant staat. Eerst maar weer verder dromen ... groeten, Cees